"Hiç olmasa gözlerini býraksaydýn bana Ortadoðulu yaralarýmýn sargýsýdýr onlar."
gönlümüze sürçmüþ bir dilin yassý ile kuruttuk topraðý, yaðmura ihanet ettik. kuþlarýmýzý zorla secdeye yatýrmak istedik, daha alnýmýz kýbleye gelmeden parçalandýk. uðrunda öldüklerimizle dirildik. hayatýn anlamlarýna derin anlamlar çökerttik.
ekine ur düþüren tanrýlarýn yasaklý kelimeleriyle büyüdük. ama hep baþladýðýmýz yerdeydik. kemiklerimize kadar sokulmuþtu ihanet. etimize zafer niyetine kazýtýlan sonbahar yapraklarýyla cellatlarýmýzýn peçelerini indirdik...
soyunmaya yüz tutmamýþ ölümü benliðimizde tohumladýk. kara çukurlarda üstümüze örtülen kara çalýlarýn ellerine düþürdü bizi hayat... yasak meyvenin tenine þarap döktük, günahlar damýtsýn diye. biz iyiliðe sela verirken kötülük sefil bir yargý ile kanattý düþlerimizi. ölümü baþucumuzda salyaladýk, bedenleri beyaz bezlerle süsledik, tepeler üzerimize üþüþtürdük, yarpalý ayýn hüznü ile gömüldük.
40.gece rahmeti kudurttuk zulüm ile, çýðlýklarýmýzý halepçe’ye düzdük, filistin’in zeytin aðaçlarý arasýna yýðýlmýþ çocuklarýn kurutulmuþ eþgali ile, fillerine binmiþ kara adamlarýn tahtlarýyla, mezopotamya’yý öldürdük.
topraðýn narin tarihi ile gömüldük. toprak ki: her ölüme döþektir,her bebeðe beþiktir, her þehide saraydýr: özgürlüðüne barut ve yüreðine sevgi sýktýkça. güneþin heba ettiði biz çocuklar... annemizin yasaklý göðüsleri arasýnda baþka annelerin göðüslerine aç aç baktýk... diþlerimize et deðecek diye günleri nefesle kirlettik.... kulluðumuzu pazarlýða çýkaran vebali yüksek kaydeli adamlarýn eliyle, yaþamýn,yaþamsýz hudutlarýnda gezindik...
sefalete bir söz düþürdük ki sözümüz karanlýðýmýza rehber oldu... topraðý eli sapanlý çocuklarýn sabýrlarýyla doldurduk, rahmete kucak açmýþ bu zulmü bir ben bilirim, bir kucaðýný kemirdiðim topraðýn kraliçesi annem, bir de beni aydýnlatan güneþ bilir.......
Sosyal Medyada Paylaşın:
evdalezeynıke Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.