Yalnýz deðilim, Gözlerim dalýp gider ufuklara. Bir ýrgat türküsünde kanar dilim. Daðlara kement atmak kadar uçarýdýr bakýþlarým. Üþür gece gelincikleri, Koynumda verem aný terimin. Sebebi sen deðil misin? Leyli; parçalanan ciðerimin. Þafaklar balýk sýrtý kadar yalýn. Nam salmýþým yüreðinde tüm daðlara, Umudun eþkýyasý olmuþum leyli. Yýldýzsýz bir gecede avutulmuþum. Susmuþum pusatsýz dilime vurup prangalarý. Kurþun olmuþ bilindik tüm ezgiler, Her nota atom bombasý kadar harap etmiþ gövdemi. Santim santim yok oluþum leyli Santim santim....
Yalnýz deðilim, Diþlerimde artýðý gecenin. Parmak izlerimde hecesi geçmiþin. Bir cigara dudaðýmda yanýp sönen, Bir hasretin yani vuran göðsüme ansýzýn. Ýþim gücüm yok Leyli, Kafamý vurmaktan gayrý duvarlara. Ve resmini kanýmla çizmekten gayrý boþluða. Bir deli kýsraðým yelemde saklanýr rüzgar, Toynaklarýmda uyanmamýþ bir bahar. Eðer vurdurmam sýrtýma leyli, Olmasa senin sevdan. Þimdi bir ceylan bakýþýnda aðlar gözlerim. Titrer vicdanýma yenilip de bedenim. Oysa tüm kinimi süzmüþtüm içerime. Yalan deðil Leyli; Ölmüþtüm yüz milyon kere. Yitirilmemiþ bir tebessüm sun bana, Mazeretim kalmasýn leyli. Oysa umut deðil mi? Sana kavuþmanýn çýkmaz sokak adresi.
Yalnýz deðilim, Okyanuslar kuþandým bir masal akþamýnda. Cebimde ýslanan kibrit çöpleri. Ellerimde kayan çakýl taþlarý. Iþýðý söndü alacada ateþ böceklerinin. Deniz fenerleri yetim kaldý fýrtýnada. Yakamozlar çaresiz bu gece. Sende yoksun leyli sende yoksun iþte. Kimdi gözlerimin rýhtýmýna demirleyen, Kimdi damalarýmda dirhem dirhem ilerleyen. Kimdi baþýma dolanan gece seherlerinde yalýn ayak, Asi poyrazlara uzanan kimdi leyli. Kimdi batýp çýkan avuçlarýma sýrtýnda ipek þalla, Kimdi türküler yakan hayale yalçýn korkularla. Kimdi aþký hediye eden Azraile, Söylesene kimdi leyli boyun büken geçmiþe.
Yalnýz deðilim, Anýlar kol gezer eksenimde, Atmosferimde denizle öpüþen gökkuþaklarý. Yedi renk, yedi can pazarý. Sýkýþtýrýp avuçlarýmda son akþamlarý, Omuzlarýmda salýnan göçmen kuþlara inat yürüyorum. Kaldýrýmlar senden habersiz, Cesedini diþliyorum yokluðunun. Salya sümük bir çocuk aðlýyor ruhumda. Neonlarý ben kurþunlamadým leyli; Üzen ben deðildim kuruyan kavaklarý. Yalan deðil; Dokunamadým geçen yýllara, Dur diyemedim uzak bir menzil esaretimde. Baþýmý kaldýramadým o son cesaretimde. Ne olur bakma öyle bana. Bakma! Gözlerini ýslayýp ýslayýp. Ne olurdu sanki; Giderken son kez Aþkým deseydin. Deseydin o nazlý baþýný omzuma yaslayýp. Bir buhrandý sanki gidiþin. Bir yangýndý yanýp duran iþte. Kimdi kamburuma o tarifsiz yükleri yükleyen, Kimdi etimi kör makasla alelade biçen. Söylesene leyli; kimdi ruhuma hüznün resmini çizen.
Yalnýz deðildim. Bir sen vardýn iþte,bir sen yoktun. Öksürüklere bulaþmýþ bir zamandý. Bataklýktý, yalandý. Unutma ki aþk yürekte umut kadar olandý.
Engin Badem Sosyal Medyada Paylaşın:
ebadem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.