Sen Git Gözlerin Bende Kalsın

kalbim gül kurusu renge boyanmýþ
kaybolmuþ bir kentte
sevda sokaðýndayým
arýyorum deli divane
duvarda ses
denizde dað
olmayanda olaný arar gibi

önce yunmalýyým soðuk sularda
titreyerek
direnmeliyim kendi yenilmiþliðime
gülümseyerek

tükenmeyen duygular
ellerinde mor çiçekli yeni bahar
bilinmezin peþinden koþarak
þiir duyarlýlýðýnda býkmadan
incitmeden eðri çimenleri
yeniden keþvetmeliyim
ýhlamur çiçeklerinde koklamayý kendimi

kimse dur demesin
masal anlatmalý söðüt dalý
gülüþünü görmeliyim karanfilin
sýðýnarak sevdanýn masumiyetine
tutarak bulutlarýn kanadýndan
yaðmalýyým gül üstüne

deðiþmeyecek dünyanýn rengi biliyorum
çatlayacak rüzgar uðultudan
benim aðýdým
güle deðen yaðmur damlasý olacak
deðdikçe açýp güzelleþen
güzelleþtikçe açan

zapdedilmese de asi duygular içimde
þavkýmalý sabahýn seherine
inadýna
yarin gözlerinde uyanarak
öperek aþký alnýndan
gülümseyerek günaydýna

çekip almalýyým karanlýðý gözlerinden
gözlerin
en derin kuyu
korkusuzca kaybolduðum
hayalde olsa dokunmalýyým kokuna
ister kent kaybolsun bir anda
yerle bir olsun varsýn

ne olur býrak

gözlerin bende kalsýn

alma...







Sosyal Medyada Paylaşın: