yüzünde sinsi bir gülüþle oyalýyor ellerimi rüzgar
ýzdýrabýný tenime yaslýyor onlu Nisanlar
.
.
neyin intikamýný alýrdý mevsimler bizden
sen ne kadar sevebilirdin ellerimi
bir dua misali dökülürken avuçlarýmdan yüzün
ne kadar dinlerdin -gitme!-lerimi
ama duyardýn belki,dinlemek isteseydin
duyardýn belki sevmenin güvencesini
güvenmemi sana
seni sevmemi
isteseydin duyardýn belki
ki boþuna lanetlemedi avuçlarým bu þehri
ellerime az deðmedi anýlardan ayazlar
bir bankta unutulan günce kadar soðuktu bazen
ezberimden silemediðim rüzgarlar
ve aksine tanýdýktý her þarkýnýn melodisi
ve sonsuzluðuna inanýlan tüm masal kahramanlarý
gitmeyi gurur sayan kalplerimizde
hiç mi oyalamadýk -hoþçakal-larý
çeliþkili cevaplarýnda bizi saklayan sorularýmýz
olmadý mý hiç
benliðimiz miydi,benzerimiz miydi
kimdi? deyip cevap beklediðimiz
kimdi,içimizden (içimizi de alýp) gidenlerimiz
kimdi,geri dönmeyenlerimiz
.
.
dönmeseydi keþke dünya,sen durduðunda
ben durduðumda,sen dönseydin bana
.
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.