Ankara’da kar vardý, giden tüm yollar kapalýydý,
Bir çocuk annesini çekiþtirerek aðlýyordu,
Simitçi baðýrýyor, bebekler kartopu oynuyordu,
Recep adamlarý kardan yapýyordu.
Melihi bent deresinden bir fahiþe çaðýrýyordu.
Bülent’in naðmeleri Ankara’da yankýlanýyordu.
Ankara’da kar vardý, tüm yollar Ankara’ya akýyordu,
Bir ambulans çýðlýk çýðlýða baðýrýyordu,
Ýçinde bir anne aðlýyordu,
Annenin içinde bir bebek gülümsüyordu,
Anne baðýrdýkça sedyeyi yýrtýyordu,
Benim yolum Ankara’ya bakýyordu.
Ankara’da kar vardý, tüm yollar kapalýydý,
Etlik lisesinde çocuklar kar atýyordu,
Ýnsanlar çatýlara bakýyordu,
Ankara’da kar vardý, yollar hala kapalýydý
Sýhýye’de memurlar eylem yapýyordu,
Çankaya’nýn çocuklarý coplanýyordu,
Gazeteler onu yazýyor, yumurtanýn fiyatý artýyordu.
Ankara’da kar vardý, yollarda güzel kadýnlar,
Erkekler onlara bakýyordu, çoðunun salyasý akýyordu,
Kadýnlarýn bazýsý cilve yapýyordu, oynaþmayý hayat sanýyordu,
Kar umutlara yaðýyordu, bakanlar býkmadan bakýyordu.
Ankara’da kar vardý, Reþit amcanýn cüzdanýnda buz.
Ankara’da kar vardý ekmeðe zam yoldaydý,
Ambulanstaki bebek yarýnlara aðlýyordu.
Ankara’da kar vardý, çýkrýkçýlar yokuþunda buz,
Ýki kadýn türbanlara bakýyordu, ikisininde ökçeleri yüksekti,
Yüzlerinden güzellik akýyordu, bir delikanlý onlara bakýyordu,
Onlara deðil yýrtmaca bakýyordu, kadýnýn baldýrý görünüyordu.
Kar hala yaðýyordu bende kara deðil kadýnýn kalçasýna bakýyordum,
Karþý dükkândan Bülent’in naðmeleri kara düþüyordu,
Ambulanstaki bebek artýk gülüyordu halimize.
Ankara’da kar vardý. Güven parkta güvercinler,
Emekli Reþit amca küfrediyordu yetmiyor diye,
Parkta polisler vardý bakýyorlardý, Güvercinlere,
Güvercinlere deðil Reþit amcaya,
Reþit amcaya deðil, coplarýna.
Bakýyordu Reþit amcada güvercinlere,
Güvercinlere deðil, polislere,
Polislere deðil coplara,
Coplara deðil Tanrýya.
Orhan YILMAZ…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.