Yaşamak bir semahsa

Yaþamak bir semahsa
Dolanýyorum Babil’in asma bahçelerinde
Gözlerime Yusuf’un karanlýðý vurdu,
Karanlýðý ayaladýkça avuçlarým kanýyor.
Yüzümde isa’nýn çarmýhtaki son gülüþü
Bedenim sokak lambalarý altýnda
Yüzümde sonu olmayan mavi hüzünler
Koþmaktan ayaklarým ayaklarým kanýyor.
Ölüm yorgan olmuþ kara gecenin üstüne
Ayýn yalnýzlýðý süsledi suskun daðlarý
Týrnaklarýnýzla kazýyýn pompei’nin küllerini
Orada bulamazsýnýz benim kokuþmuþ bedenimi,
Kemiklerim diyorum kemiklerim
Cehennem kazanýnda kaynarken sýrtým kanýyor
Kirpiklerimde hazarýn ölümcül buðusu,
Yanaklarýmdan süzülüyor ince bir yaðmur tortusu
Ciðerlerimde toprakla bütünleþen musonlarýn kokusu
Gözlerime düþmüþ gözünden derin bir kan uykusu
Ellerinde hala vurduðun paslý hançerin korkusu
Parmak izinde okunuyor kimliðinin doðrusu.
Orhan Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın: