Gelecek biliyorum, bir gün ömrümün Sonbaharý, Bir baþka hüzünle esecek deli rüzgâr baþýmdan, Sararmýþ yaprak misali geçen seneler karþýmdan, Süpürüp götürecek biliyorum, ömrümden ilkbaharý.
Kuþlar son kez tüneyecek, yapraksýz dallarýma, Öterken bad-ý saba’da kanadý kýrýk bir garip bülbül, Boynun bükerken bu içli seranata gül, Uzaktan turna katarlarý aðýt yakacak yalnýzlýðýma.
Ben gurbet ýþýklarýnýn söndüðü kapýlarýn dilencisi, Son kuþlarýn terk ettiði daðýnýk yuvalarla avunan, Ýpi kopmuþ bir uçurtma gibi yüksek tepelerde, Alýp bilinmeyen yöne götürsün beni rüzgâr, El sallamak istiyorum son kuþlara, budur bendeki Sonbahar beklentisi…
Birecik – 8 Eylül 1997
Yüksel Erentürk YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yüksel Erentürk YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.