Elime aldýðýmda hicap duyan kalemim Yarýn mahþerde beni sorgularsa ne derim? Öyle hüzün doluyum, öyle büyük elemim! Vallahi bu Dünya’da yatacak yok bir yerim.
Sarýkamýþ, tarihe sýðmayan büyük dram! Ovalar çok sýð kalýr, daðlarýn dengindedir Þifa bulmaz yýllarca, kanar içimde yaram Þükür ki gelen ölüm kefenin rengindedir.
Toplanmadan güç-kuvvet elde olan imkânla Çarpýþmakta daðlarda Mehmet’im yarý çýplak! Ne kadar vuruþsa da canla, baþla, imânla Kar-fýrtýna durmadan vuruyor acý þaplak.
Bir macera peþinde at sürerken kumandan Memleketin ahvali edilirken göz ardý Toplanýrken sefere Mehmet’im dört bir yandan Yollar çetin, daðlarda diz boyu karlar vardý.
Geçerken içteki hýrs, saðduyunun önüne Beklenir mi nevbahar daha var beþ-altý ay Býrakýlýr mý savaþ Mehmetçiðin gönlüne Zaferde deðil mi ki kumandana büyük pay
Zemheriyle birlikte çýktýlar uzun yola Gözbebeði çocuklar, tekmil Anadolu’nun Ne sýrtýnda bir kaput, ne de yolda bir mola Hýrs yüzünden vermedi kumandaný ordunun.
Çoðu nazik bedende Yemen’den kalma içlik Yok, yoksulluk içinde cepheye giden asker Atlarýn pisliðinden arpa seçtirir açlýk Ölen atýn yerine toplarý Mehmet çeker
Dondurucu soðuktan eller, ayaklar yarýk Cepheye varamadan daha yolun baþýnda Postalý yok ayakta, bir parça yýrtýk çarýk Kýrýlan bu fidanlar daha yirmi yaþýnda
Gözler kör, kulak saðýr zulüm içinde zulüm Bir girdabýn içine çekildikçe bedenler. Beklerken yollarýný daðlarda beyaz ölüm! Bir daha dönmeyecek bu savaþa gidenler.
Yapraksýz aðaçlara tünerken çat ayazda Geldi gece yarýsý haber vermeden ölüm. Tarih! Sen de bunlarý yeter ki doðru yaz da Bilinsin Mehmet’ime yapýlan bunca zulüm.
Doðarken ilk ýþýðý Allahuekber Daðý’nýn Döküyor þühedayý birer, birer aðaçlar. Açýyor kar üstünde gülü Ýrem Baðý’nýn Beyaz hüzün büründü; Dere, tepe, yamaçlar.
Ey þüheda! Yastayým, ben bunlarý yazarken Sen ki tarihe sýðmaz dramý yaþayansýn Tarih, hâlâ olaný yalan, yanlýþ yazarken Onu okuyan dilim kendisinden utansýn…
Sarýkamýþ; Beyaz hüzün! Sarýkamýþ; Kanayan Yaram! Sarýkamýþ; Mahþere Kalan Davam!
Þahadetlerinin 97.Sene-i Devriyesinde Sarýkamýþ Þehitlerini Rahmet, Minnet ve Þükranla anýyor, Aziz hatýrlarý önünde saygýyla eðiliyorum.
Ereðli, 26 Aralýk 2011
Yüksel Erentürk YILMAZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Yüksel Erentürk YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.