Ben seni gurbet ele geldiðim gün özledim, Ýçimdeki hasretin kor olup alevlendi. Turna katarlarýyla sana selam gönderdim, O gurbet ki beni de içine alýverdi.
Kaldýrýmlar uzayýp gidiyor hep önümde, Havasý, suyu baþka boðuyor bedenimi, Köyümde uçurtmalar uçuyor gözlerimde, Uzunsam, bir yabancý tutuyor ellerimi.
Geceler sanki ölüm, geceler ki bir katil, - Ardýna bakmadan git, diyor. Üç-beþ serseri, Hepsi bir gulyabani, sanki hepsi bir Kabil, Bedeni sanki bir dev, kan kokuyor gözleri.
Evler ki sefer tastý, üst üstüne dizili, Kar altýnda kerpiç dam ýsýtýyor ruhumu, Burda hayat bir garip, sanki dostluk fuzuli, Sarhoþun naralarý, bölüyor hep uykumu.
Burda her þey bir garip, Ay garip, Yýldýz garip, Rengini unuttum ben kýþýn yaðan karlarýn, Bir tek rüzgar çalýþýyor her gün kapýmý, gelip, Be hey yabancý artýk buradan toparlanýn.
Gideceðim elbette, geldiðim gibi bende, Heyhat yalnýz kalacak, sokaklar yine bensiz, Bende onulmaz yara býrakýrken bu belde, Yüreðim avucum da gideceðim kimsesiz.
Birecik, 23 Kasým 1998
Yüksel Erentürk Yýlmaz Sosyal Medyada Paylaşın:
Yüksel Erentürk YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.