Adsız İsimler Taktım Bu Sevdaya…

Böyle mi bitermiþ sevgiler,
böyle mi sessiz, can alýcý, eli omuzlara bastýrarak,
yüreði yýrtarak,
hýnçlandýrarak mý bitermiþ sevgiler…

Baharlarý geçirdim sende,
kýþlarýn buzulluðunu omuzlarýmda geçirdim seninle…
Yorgun bakýþlarýmý pencerenin camlarýna yapýþtýrdým,
usanmadým arayýþ bakýþlarýmý salmaya,
usanmadým dizüstü çöküp, vay, vaylar arasýnda,
sert zeminler yumruklamaya,
usanmadým adýný nefesimle saklaya,
usanmadým seni sevdiðim zamanlarý yaþamaya…

Bir hasreti kendi içime gömdüm,
sevmenin hasretini gizleyerek,
nefesini aradým mecalsiz rüzgârlarda,
bir beni gömemedim senin yanýna…

Öksüzlüðü yaþadým mecalsiz, piþmanlýksýz…
hayatýmý son nefesime baðladým,
senin varlýðýn için…

Bir kara rüzgâr yüzümde,
gözlerim kýsýk,
bir kez daha seni sevdim,
demek için…

Adsýz isimler taktýn bu sevdaya,
hem seni,
hem kendimi,
gizledim harabeliðe,
bir bana yar olamadýn,
en çok seni sevdim derken,
þehirler yaktým,
hýrçýn akýþlý sularla boðuþtum,
bir sende kurulanamadým,
bir sende tutunamadým…

Mustafa Yýlmaz

Sosyal Medyada Paylaşın: