Kırılgan ışık demetleri...
Kýrýlgan ýþýk demetleri...
Kýrýlgan ýþýk demetlerinin yüzümde daðýlmasý gibi gölgeli bakýþlarýmýn ardýnda kalan umutlarýmýn tek tek gömülmesiydi sevgideki parçalanýþým…
Kýrýlgan ýþýk demetleri ve kýrýlgan umutlar hepsi gözlerde daðýlýyor ince bir acý izi býrakýyordu yüreðimde.
Çocuk bakýþlarým,
çocuksu düþüncelerim,
umutsuz isteklerin,
bir bakýþa hasret gözlerim,
düþ kýrýklýðý bu telaþlý uyanýþ,
bir mahzunluk zamanlara,
bir pazar sabahýný uykusuz gözlerle özlemek bir hayâl,
bir kýrgýnlýk belki de hayata,
sana
kendime,
ismini yazamadýðým birine,
belki de bir utangaçlýk,
belki de bir baþ eðme,
kabulleniþ,
bir serüvenin son adýmlarý,
yalnýzlýða doðru salvolaþmak…
Bir dalýþ bu dip karanlýða,
bir istek bu yalnýzlýða,
gömülmek,
bir bakýþ bu kendinsizliðe,
bir
yakarýþ bu kara yazgýya,
belki de hain boþ vermiþliðe gidiþ,
vedasýzlýkla…
Sýcak,
gökyüzü harýný yere vurmuþ…
ben teslimim sýcaklýða…
Mecalsiz rüzgârlar esiyor þimdi topraklara doðru… Belki de kýskanç rüzgârlar bunlar…
Tam da yaðmur zamaný,
þimdi,
hüzünlere doðru…
Bütün yaþanmýþlýklarý da aný denilen kuyulara atýp, sýrtýma aldýðým çuvalla dolaþmaya gidiyorum…
Oysa benim dönüp arkama gülümseyerek bakacaðým, nem var ki aðlamalarýmý durduramayýp, gülümseyeyim?
Mustafa Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.