Arkadaþýmdýr Mali, Þair tipli çocuk, Kendiliðinden komik, Onuncu mertebeden adam, Onbir delilik. Geceleri Akdeniz’de, Olta atýp yýldýz tutar. Bir alçak gönül ki, Çocuklar üstünden zýplar. Issýzlýðýnda Ona, Nüfuz etmez zaman, Açar gözlerini düþ dünyasýna, Devamsýzlýktan kalýr hayattan.
Dün biraz dertleþtik, Bir çeþit hayaller kurmuþ; Layýk olmadýðý hayallermiþ, Hýrsýz gibi hissetmiþ kendini, Utanýp unutuvermiþ hepsini, Yarýnsýzdýr Mali.
Ýntihar etmeye giderken, Umutlarýnýn tepesinden, Korkmuþ, irkilmiþ; Önüne ansýzýn çýkan kediden, Ýnsandýr Mali.
Tipsizdir hani; Karikatür gibi adam yani, Hayata dik dik bakar amma, Mevla’m bir þirinlik vermiþ ki; Kaçmaz Ondan kuþlar bile. Geçen görmüþler; Parkta bir serçe, Ekmek atmýþ eline, Melektir Mali.
Defterden okurken þairi, O ezbere bilirdi, Belli ki sahibinden çok severdi, Her gün söylediði o þiiri. Bir köþede iyice aðlayýp öyle gider yanýna, Fazla sevgisi incitmesin diye sevdiðini, Hislidir Mali.
Sanki ders verilir Ona, Ruhunun fakültelerinde. Daha çok benzer kendine, Her çilenin sonunda. Gönlü yük O kaðný, Kalbinden soldu ilkin, Býrakýp insan olmayý, Þair olmaya karar verdi bir gün. Düþündü düþündü, Nedense bu yerlerden taþýndý. Rastlattý gözyaþlarýný, En delisine yaðmurlarýn, Ardýnda sabah önünde akþam güneþi vardý. Sevdiði kucaðýný açtý, O bir trene binip kaçtý, Sýfýr cümleli bir veda ile. Kavuþmak tadýndadýr bütün ayrýlýklarý, Hangi gurbete gitse, O þehrin yerlisi Mali.
Gözyaþlarý bir gün pýhtýlaþmayýverdi, Hey gidi Mali! Kendiliðinden göçtü, Birden caný, Yere düþtü, On yedi yaþýnda, Ýhtiyarlýktan öldü, Arkadaþýmdý Mali.
Türküler söyler baðýra çaðýra, Gecenin uykusunu kaçýrýrdý. Ýnsanlar kaçýþýr, O yaðmurlara sýðýnýrdý. Severdi Mali’yi her altý kiþiden altýsý.
Sefa MERT
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Mert Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.