Irgat olmuþ insanlar, kaderini taþýyor, Kimininki hafifler, kimininki aðýrlaþýyor, Haramcýnýn çöpü yemek olmuþ helalciye, Artýk ayýp deðil mi günahlar anne?
Duymuyor hiç insanlar, bak ne diyor aynalar, Verimli arazilere, ekilmiþ milyon mayýnlar, Enerji kaynaklarýndan çocuklara ölüm sýçrar, Dünyanýn mazotu sanki kan alabildiðine, Olmazsa menfur savaþlar, Dönmez ki bu çark-ý devran anne.
Bazen seven yaþarken ölmüþ, Sevgili kalýyor sevmeyenlere, Ýffetin eline eller deðmiþ, Çiçekler çöplerde soluyor anne.
Aþýrý nüfus yoðunluðu var, yalnýzlýk kentinde, Þehirler kalabalýklaþýrken kiþi baþýna düþen yalnýzlýk miktarý artýyor anne.
Bir darbe atabilseydim bilgece, Kalbine kalpsizliðin, Dursaydý nabzý yeryüzünde, Rüsva olan her þeyin, Anne keþke, keþke anne.
Sefa MERT Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefa Mert Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.