umut yürekte acýya demlenirken boþ gölgeleri deriyorlardý onlar mecburiyetten uzak yolculuklara döndüðünde yol yüzlerinden kalkan yük sýrtlarýndaydý artýk maviden yoksun bir iz sürüyordu karanlýk bakýþlar
/þans elinden tutup kaldýran ya da yere vuran/ýn/
onlar yokuþlarý gördüler hayat boyu sen, düzlüðü bin atla geçemezsin þehzâdenin torunu
seyir defterimdeki yön bubi tuzaklý tek yol kalemin elinde gerilip duruyor söz oysa, bundan önce kýrklanmýþtý kaç kere yine de, sýrýlsýklama kesiyor efkâr daðýtamýyor titreyen hüzün kör kurþunla kimvurduya gelesin hayat!...
Hâdiye Kaptan c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir
Sosyal Medyada Paylaşın:
sahaf Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.