Ömrüm
kelebeðin kanadýna yüklü
seviþgen gün
gözlerime deðiyor ýslak bir ateþ
bütün külleri nefti
pervaneyim sislerde
uzun ve kimsesiz
ürüyor zamanýn koynunda
terli bir telaþ
ah o kanatlarda
yitirdiðimiz mavi büyü
ehven bulutun ellerinde
dizginlerini baþladýðý yere dolayan
say ki içtim asi rüzgarý
kýrýlýrken gölge nergisleri
zamanýn ayrý kurur saçlarý
öp korkularýmdan yeniden beni
çekiliyor geriye mevsimsiz bedenlerin nemi
..............