Gülümse haydi can halinde ki halime,
Düþ kur kýrýlmýþ vazolarda,
Sayfalarca don tutmuþ sevgilerin,
Haline sen de gülümse.
Günah benim her þeyiyle,
Sormuyorum nasýl ellerin,
Son selamýn olmasýn yine gece,
Dönüp durmuyorum sokaklarda diye.
Elimde deðil düþünmemek,
Irkýna küsen sevgilerde,
Ýnandýðým takdirlerde,
Bir akrebin yüreðindeyim.
Kimseye inandýrmak istemem,
Böyleyim dedikçe de,
Yalan atmýþ gibi görünmeyi,
Yaþarken hiç sevmem.
Yüreðimde ki tek bir dilek iþte,
Sen iyi ol temennisinde,
Güzel bir dünya kur düþlerinde,
Sen üzülme yine de.
Ne kadar garip de gelse temennim,
Kandýrmak istemem tabiatý,
Ben sevgiyi aþýlarken canlara,
Her adýmýmla isyan ederim.
Avucumdan giden neþenin diliyle,
Sen ‘boþ ver’ beni yine de,
Uykularýmý sorgulattýrma,
Deðiþtim gerçekten de sevginle.
Devrim geçirdim hasretinle,
Devinimler de kavruldu aþkým,
Yontuldum güzel gözlerinle,
Sen ‘boþ ver’,düþünme diye.
Çok ‘ve’ koymak da istemem,
Seni sensiz yaþarken hecelerimde,
Korkularýmý mazur gör ne olur?
Korkuyorum ‘O günü’ görmekten.
Çünkü yüreðim tabiat kahrýnda,
Akrebin tüm gurunda yaþarken,
Yaþatmak adýna yine de,
Felç eder bedenini yetisinde.
Yalnýz sen deðil,herkes görsün,
Bir tek bu kadar böyle sevmiþken,
Günahým olsun þu sözlerim,
Seninle edeceðim duaya kadar.
Her parçamý bir yere atýp,
Küreklerimi çekip adaletimle,
Sen ‘boþ verme’ beni diye,
Andým tüm sevginle caným seni.
Boþ ver,boþ ver dediðim boþ vermeleri,
Sen de sev,boþ vermeden benim gibi!