SORMAYIN

ben, yokluk denizinin kuma attýðý yosun,
ben, yeþili sadece düþünde gören yaprak.
býrakýn, çocukluðum gözü yaþlý uyusun;
uyusun, uyanýrsa yeniden aðlayacak.

yama yama üstüne giysilerin içinde
yara yara üstüne bir yürekle yaþadým.
omuzlarda yücelen kaç tabutun peþinde,
kaç tabutun peþinde karanfiller taþýdým.

korkular burgacýnýn kahrýný bana sorun,
bana sorun umudun özleyiþ acýsýný.
saçýma ve baþýma saçýlan bu beyaz un,
bu beyaz un gizliyor bir yaþamýn yasýný.

öz yurdumda yurtsuzdum, öz yuvamda yuvasýz,
göklerim yetimleþmiþ, güneþim vurulmuþtu;
bahçem yoktu, gülüm küs, baykuþlar hiç arasýz,
baykuþlar hiç arasýz baþ ucumda konuþtu.

mazlumlarýn sesini ateþten kýrbaç gibi
karanlýk suratlara savurmaktý tek suçum.
yüreðim, bir nur topu, bu ateþte eridi,
bu ateþte eridi sevimli anka kuþum.

hâlâ gözüm önünde zulmün kanlý horonu,
kurþunlaþmýþ bir çýðlýk gözlerin bebeðinde.
tanklarla göðüsleþen gençlerin kanlý sonu,
gençlerin kanlý sonu yanýyor belleðimde.

yüreðim patlamaya hazýrlanmýþ bir mayýn,
ölümün gölgesi var sanki hâlâ peþimde.
huzursuz, tedirginsem neden diye sormayýn,
neden diye sormayýn sýçrýyorsam düþümde.

Sosyal Medyada Paylaşın: