KADER KAZANI

baþlarken, umurumda deðildi varacaðým yer
tomurcuksuz, dal budak saldým
dilime düþen adýn
ne çok aðýrmýþ
içime düþtüðünde anladým!...


âniden uçuveren gülüþüyle
göðsüme saplanýp kalan bu firak
çok uzak bir yazdan kalma...

varlýðým, gerçek olmayan bir hayâl
dünya nimetleri
yaþamak ve mutluluktan bîhaber
vurmakta zamaný

karýnca sürüsü düþüncelerle, gündüzü ararken
perde perde iniyor karanlýk
geceye açýlýyor gözlerim yine yeniden...

hüznün kara isinde, önünü göremeyen hayat
hýrçýnlaþýyor gitgide
düþle gerçek arasý sürmede med cezirler…

kaçak günlerin ardýnda
sana sevgi açlýðým taptaze dururken
daha bir güçlenip, derinleþiyorsun içimde
anýlara doðru kayýyorum durmadan

güçsüzüm
umutlu bir gülüþ açýlamýyor dudaklarýmda
kendi düðümlerimi, kendim çözemiyorum artýk

aydýnlýðýmý karartan bir gölge pusuda hep
yenilgide yürek gücüm
sevmek yenilmekmiþ

kolu kanadý kýrýk bir zamanýn
ýssýzlýðýnýn yankýsý vururken
kim kime tutunacak!
nasýl susturacaðým, içimde s e n diye haykýran sesi?

ebedî çýplaklýðý kuþanmýþ bahçemdeki aðaçlarda
bir daha duyulmayacak mayýsýn sesi

gelip yüreðimi vuran kötülük
kader kazanýnýn katranýydý
sýyrýlamadým / sýyrýlamadýk
ölüm melteminde uyudu sevda…


Hâdiye Kaptan
c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir

Sosyal Medyada Paylaşın: