* Elvedanýn serin sularýnda duruluyorum
Ve en çok sensizliðimin þakaðýna vuruluyorum*
Gitmelerin sonbaharýndan gazeller topluyorum
Gözleri ýslak vedalarýn resminden
Düþüyor hüzün
Ürkek bir kýrlangýç yaslanýyor daðlarýna
Yüreði yoksul kanadý kýrgýn
Gece mavisi gölgelerden…
Bakýþlarýnda serin sularýn gizi
Ruhunda kederin en mahzun izi
Ne zaman düþlese bulutlar iner sýrýlsýklam
Yokluðuna aðlayan bu þehre...
Þehir sessiz
Ve kimsesiz
Anýsýzýn yaðar yorgun kirpiklerime…
Sen girdabýna düþtüðünde duygularýmýn
Çýð düþen hayallerimi bilir misin ey yar!
Büyüdükçe büyür eksik kalan cümlelerim
Yutkunamam…
Kýþ gelir çýrpýnýr ayazýmda ruhumun
Üþür titrek bakýþlý kýrlangýç
Þefkatli kar çiçekleri örter üzerini
Anýlarýn kokusu sinmiþ çerçeveden
Mahzun bakýþlarýn yansýr ýssýz yollara
Baharýný kaybetmiþ güz yapraðý hýçkýrýr
Sevmek bir baþýna yetinmek mi
Boranlar savrulur da silemez yüreðimden
Sensizliðin izlerini…
Mor daðlarýn türküsünü söyler rüzgarlar
Hangi vefa avutur bilmem basar baðrýna
Hangi yüreðe sýðar bu kýrgýn sevda
Doðmayan güneþimin serinliðinde
Sarýlýrým yalnýzlýðýn sýzýlarýna
Yalanmýþ iþte
Ellerime sen diye düþen cemreler…
Bak kýrlangýçlarda gitti habersizce
Rüyalarýma bile girmeden
Göçmeden umutlarýma gittiler
Meðer her öykünün bir sonu varmýþ
Anladým ki
Kýrlangýçlar da öksüz kalýrmýþ...
Züleyha Özbay Bilgiç
Kütahya.