UYKU REHÂVETİM

yýkýldý duvar
dibinde yatan, kitâbesiz bir taþsýn
enkazýndan aðmadý hayâlin

/gitmiþsin bildim, yýkýlmadým
ayrýlýk kelimesi yakmadý yüreðimi
poyrazý geçtim, kesmedi sýcaðýmý
alevinden kurtuluyor ruhum
solmayan Gülþen deðilmiþsin anladým/

dayadým sinesine baþýmý
hayatla vuslattayým
baþladý aþk-ý muhabbetimiz

bilinmeyen karanlýðýna çarpa çarpa
korkmadan geçiyorum
dar kapýlarýn ardýna
bu köhne handan çýkýyorum

taze nefesler soluyorum nihâyet
çiçek, böcek, hava, su / yeþil, mavi, sarý
bir bebeðin gülüþüne uyanýyor beyaz
acý feryadýmý, bitmeyen ýssýzlýðýmý
sonlandýrýyor
nicedir görmediðim tabiat

tövbeler tövbesi
bakmayacak gözlerim arkaya
vahayý bulmuþken
geçmiþken sahrayý
aþk diye sunduðun aðuyu
içmeyeceðim bir daha

terk-i diyar eyledim hatýralarý
susuyorlar birer birer
dalýnda, yeni bir yapraða yer açýyor aðaç

yarýn, adýný taþýmayan
kör karanlýk heyelândan
el deðmemiþ, apak bir güne açýlacak ömür…

/böldüm uykuyu böldüm
geçmiþin ilmeðinde çoðalan
uyku rehâvetim çözülmekte

taþ üstüne taþ ör
kalmasýn sesine sýzacak yer
düþ yakamdan, düþ yakamdan, düþ…/

cürufu yýkayacak berrak suyum, aynadýr yüzüme
yýkandýkça yýkandýkça
zamanýn nabzýnda çoðalacak mavi
yaþam sarhoþluðu baþlayacak yeniden
bittin / gittin
rüzgâra karþý koþuyorum þimdi


Hâdiye Kaptan
c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir



Sosyal Medyada Paylaşın: