GÖNÜL BAHÇEME
sen geldin çiçeklendi bahçem
allý pullu geline döndü.
kuruyan aðacým yeþile döndü de
her bir dalý çiçeðe bezendi, beyazlarda gelin misali.
sen geldin mevsimimin zamaný deðiþti
kýþtan... bahara...
ayrýlýðýn kor ateþi söndü de yeniden hayat buldu benliðim.
sen geldin hayatým hayat, hüznüm mutluluk buldu...
gönül bahçemsin sevdiðim, bilesin...
sen varsan çiçekleri coþkulu, ýrmaklarý gür olur.
çatýsýnda dumaný tüter evimin en güzelinden,
gökkuþaðý çevreler her bir yanýmý da
her renginde ayrý sen, her sen de ben olurum...
Münevver Erdoðmuþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.