Bir Kare Kıyam/et

Ýçimdeki çocuk intihara teþebbüste
Onu durdurmaya yüzüm yok!

Hiç utanmamýþtý bu denli tinimde saklanmaktan
Hiç bu denli yaþlý hissetmemiþti kendini
Asýrlýk kara bir utanç omuzlarýnda
Öyle aðýr yükü
Zamandan hýzlý büyüyor
Yaþlanýyor, yüzünde buz kesiði kýrýþýklar
Tutamýyorum, gidiyor
Gidiyor
Ardýnda alfabeye henüz sýðýnmamýþ
Dile düþmemiþ bir mektup býrakarak
Dur demiyorum dilimde koca kambur
Gidiyor çocukluðundan utanarak.

Bugün baþka bir gün
Kýyamet acýsý bir kare günlük gazetede
Ölümün ardý deðil kýyamet
Kýyamet aslýnda suskun vicdanlar
Kýyamet, bu sabah gülümseyerek gazete okuyanlar
Kýyamet aslýnda bir dirhem kýyam et!


Afrika’lý bir kýz çocuðu sebebi bu kara günün
Hani o gözlerinin karasýný ruh halinden almýþ
Hani sol gözünden sýzan çið tanesi
Yanaðý ile dudaðýnýn arasýna yapýþmýþ kalmýþ
Ah Afrika’lý küçük kýz...
Ýlk kez bir resimde tanýdým onu
Elinde, bedeni büyüklüðünde paslý su kovasý
Ah yüreðime, yüreðime vurdu bin kere
Bir de içime iþleyen o ninni arka fonda
Sanki bu olanlarýn günahý kement boynumda.

Sonra, cam kesiði ile kadýnlýðý mühürlenenleri gördüm
Paslý çuvaldýzla dikilip
Ýki çuval pirince takas edilecek, paketlenmiþ bakireler
Amerikan usulü kafeteryalarda içi boþ dev kumbaralar
Onlar da seni bu eziyetten kurtaramadýlar...

Bu son darbe!
Bir kare utanç!
Ýçimdeki öfke bana
Ýçimdeki öfke onlara
Ýçimdeki öfke, insanlarýn akbabalardan vahþi olduðunu
Bu kadar genç anlamama
Ah teni karam, bahtý karam
Sen utanma
Beyaz insanýn, insanlýðý senden kara.


O hüzün renkli resmin içine giremez miyim?
Yol ver!
Uzat ellerini, yanýna varayým
Çelimsiz kollarýna baktýkça
Boðazýmda düðüm düðüm sýcak kahvem
Bilemezsin, nasýl kendinden utanýyor içimdeki çocuk...
Bilemezsin, nasýl titriyorum soðuktan, çaresizliginin sýcaðýnda
Açsan gözlerini
Baðrýma alsam seni
Sen çocuk koksan
Ben Afrika...

1994
Sosyal Medyada Paylaşın: