sen hüzün dolu heybenle giderken , arkanda kül rengine bulanmýþ fildiþi siyahý bir gece kalýr... yenilmiþliðim , tükenmiþliðim / bak iþte bu yüzdendir terkedilmiþliðim...
...arayýþtayým çöl ortasýnda ki kaktüsün kýyýsýnda buldum gölgemi üþüyordu... tek baþýnaydý , oysa doðduðum günden beri onu arýyordum . o bilmiyordu !.. sadece yetim kaldýðýna inanmýþtý çaresizce Azraili bekliyordu ...
(...artýk hiç düþünmüyorum ; ben hiç doðmamýþým ki gölgem olsun. bedensiz ruhun içerisinde çaresizce çýrpýnýþtayým...)
emre onbey
Sosyal Medyada Paylaşın:
emre_onbey Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.