bunca zaman sonra soruyorlar bana,
nereden baþlayacaksýn diye?
aklýmda yüzlerce su kýrýklarý
insan portreleri
ve imansýz müezzinler...
kimseye verecek bir cevabým yok!
sadece anlatýyorum kendi kendime...
kaybolmuþ umutlarým var diyorum
ve bunca zaman sonra kalbimde bir çukur,
içine düþtüm galiba yüreðimin,
kendimle kayboldum ben...
etrafta bunca iþçi, bunca iþsiz, bunca evlenemeyen,
yada ben yaþlarýnda evlenen...
kimin yüreðini baþýmý koysam en fazla üç beþ gün!
çok deðil. yemin ediyorum o kadar.
kimin için bir kapýdan çýkýp gitsem
karþýma ya iki ucu tutuþmuþ kibritler,
yada son sigarasýna ateþ arayan gerzekler...
herkes fakir
herkes çok kaybetmiþ
çok!
baþta kalbinin içine sýðýnan vicdanýný,
yada anlatmakla bitiremedikleri aþk’larýný
sonra da olduðu gibi yüreðini,
yada iktidar gölgesinde, uluslarýný kaybetmiþler
hele kimileri var ulusunu ararken topluca insanlýðýný kaybetmiþ!
aðýtlarýmý biriktiriyordum önceleri
toplayým saðdan soldan veresiye gözyaþlarýmý
öfkemi ve nefretimi de katýp üzerine
veriyordum ateþe
sonrada en sevdiklerimin üstüne!..
daha sonra anladým,
boþuna yalpalanmýþtým
boþunaydý gözüm!
aldýðým nefes bile boþuna...
þu zamanda ise sorarsan beni(?)
parmak aralarýmda can çekiþen bir siyaset yavþaklýðý
gözlerime sýðýnan bir arzulama saçmalýðý
ve ben ana muhalefetken,
...kalbimde iktidar bir aþk tuzaðý.
yorgunum,
hiç olmadýðým kadar...
29.11.2010