Müspet/menfi ne varsa, hepsi gözünde saklý Onu türbanýndan çok, bir tek bakýþý korur. Yürürken/konuþurken, vakarlý/aðýrbaþlý Bir þelâle misâli, haþin akýþý korur.
Bütün yükü o taþýr, öyle cefâlýdýr ki Þefkatte, merhamette, öyle vafâlýdýr ki “Ayaðýn altý cennet”, öyle sefâlýdýr ki Eþine, evladýna, kendin yakýþý korur.
Tarihler yazmaz onu, o kendini ittirsin Hiç mümkün aðyâre, gereksiz söz ettirsin Ýffetliyse bir kadýn, mümkün mü laf attýrsýn? Yanlýþý görür görmez, birden çýkýþý korur.
Dillerinden bal akar, öyle yaðlýdýr ki o Her an yanan bir yürek, öyle daðlýdýr ki o Anneye ve babaya, öyle baðlýdýr ki o Kolay kolay sökülmez, saðlam dikiþi korur.
Son kararý o verir, evde sözü dinlenir Yanlýþý görür görmez, birden parlar, cinlenir Bir tebessümü yeter, karanlýk aydýnlanýr Þimþek gibi âniden, birden çakýþý korur…
22/11/’10 Hanifi KARA Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.