Yeter bunca çektiðim, ikinci baharýmda Beni aþksýz býrakma, sen gülüm ol Songül’üm. Aþkýmýzýn o tadý, an zeri aratmasýn Gönlüm kovanýn olsun, sen balým ol Songül’üm.
Beni sensiz býrakma, bilir misin amaný? Gece/gündüz yaksa da, çýkmaz aþkýn dumaný Sevdamýzýn destaný, sarsýn bütün cihaný Þerefim ol þaným ol, sen dalým ol Songül’üm.
Seven sevdâsý için, olmamalý horlanan Hayatýnda hiç olma, ne zorlayan, zorlanan Âþýk olan odur ki, aþk koruyla harlanan Sevgimizi anlatan, sen dilim ol Songül’üm.
Gönül gönül olmalý, bir yol bulup girilen Sen bahçemde gül olsan, seher vakti derilen Aþk öyle bir yolluk ki, gönlümüze serilen Beni sana götüren, sen yolum ol Songül’üm.
Balýkçý sallarýnýn, aðlarýný kurduðu “Vira Bismillah” diye, selâm verip durduðu Yakamozla birlikte, dalgalarýn vurduðu Sýðýndýðým son liman, sen yalým ol Songül’üm…
17/06/’11 Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.