DÖNDÜ DÖNMEDİ -1-

-A. Kocaman’ýn þiirine nazîre-

Kýþ uykusu sonu tekrar yuvaya
Kurtlar, kuþlar döndü; Döndü dönmedi.
Dünyanýn uydusu aydan geriye
Kozmonotlar döndü; Döndü dönmedi.

Ben Döndü dedikçe, Döndü nazlandý
Hayatý dikensiz toz pembe sandý
Fazla onurluydu belki utandý
Mevlevîler döndü; Döndü dönmedi.

Yükseklerden uçtu fazla övündü
Beklediði anlý þanlý düðündü
Güz mevsimi geldi, bulgur öðündü
Deðirmenler döndü; Döndü dönmedi.

Deseler ki senin gönlün nesinde
Bilmem edâsýnda, bilmem sesinde
Ýlâhi kanunla yörüngesinde
Gezegenler döndü; Döndü dönmedi.

Aþka düþen âþýk yanar mý nâra?
Döndürmek mümkün mü çeksen de dâra?
Dedikodu dersen kýrký kýrk para
Ne dümenler döndü; Döndü dönmedi.

Sitem etti, acýmadan yürüdü
Peþi sýra sürüm sürüm sürüdü
Kutuplarda buz daðlarý eridi
Çöller göle döndü; Döndü dönmedi.

Ümidini kesme sen yâri ara
Görmemiþ tabipler böyle bir yara
Onun ateþiyle kavrulan Kara
Döndü ye döndü de; Döndü dönmedi...

Dönmedi, dönmedi; Döndü dönmedi
Ne dümenler döndü; Döndü dönmedi...

Hanifi KARA

(*) Bu þiir Yeni Ufuk Dergisi’nin düzenlemiþ olduðu yarýþmada
"özel jüri" ödülü almýþ ve ilk bestelenen þiirim olmuþtur...

Sosyal Medyada Paylaşın: