Ne yapsam da gönlüme, ben engel olamadým “Âþýk olmayým” dedim, yinede âþýk oldum. Gece/gündüz demeden, belki görürüm diye Hem aþkla hem de þevkle, gönül kapýný çaldým.
Kulaðým çýnladýkça, ben naðmeni dinlerim Gönlüme sultan oldun, dünde kalsýn dünlerim Hayatýmýn her aný, aþkla geçsin günlerim Seninle tanýþalý, ben yaþamdan tat aldým.
Âþýðýn aþk sarayý, o öyle bir köþktür ki Düþen asla kurtulmaz, o nasýl bir meþktir ki Anlatmak kolay deðil, bu nasýl bir aþktýr ki Derdinden derbederim, aþkýndan saçýn yoldum.
O ýssýz gecelerde, belki sende aðladýn Acýmadýn bir vakit, aþk koruyla daðladýn Beni benden sen aldýn, beni sana baðladýn Duydum tatlý sesini, senin aþkýnla doldum.
Dilerim ki bu aþkýn, vuslatla bitsin sonu Sen gönlüme gireli, unutturdun tüm dünü Ne ararsa bir kiþi, sonunda bulur onu Kýsmetimde ki o yâr, senmiþsin, seni buldum…
21/11/’10 Hanifi KARA Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.