Nefesime kadar sokulan sessizliðin Tanrý’sý Belki de yalnýzlýðýn öznesiydin iki dudaðýmýn arasýnda.
...
Ben Lâ dedim sessizliðin annesine Sensizliðin tadý dimaðýmý kuruturken, kirpiðimde soluklanan kelebekler öldü Hiçliðin içine sere serpe uzandým Ayýp kokan cümlelerle seviþtim hatta, sancýsý mideme yapýþan yokluk gibi.
Bir kuyunun içinde ecelle örtüþen kelebeklerde sen gibiydi Biraz sen bakýyordu uzaktan, yaklaþtýðýmda hiçliðe sarýlan Geleceðin boynuna astýðým ah da Lâ kaldý yanýna.
Ki bilirsin, o kýrýlgan kanatlý mucizeler ne severdi gecenin zifiri karanlýðýný.
Hayat bir çocuðun g-özünden sevmeyi öðretmeye çalýþýrken Dili kuraklaþan dünyanýn sessizliðinde ýslanmayý seçtim. Saçlarýmý parmaklarýna örmeyi düþlerken, dur dedi Tanrý Ayýp, bir çocuðun içinde kelebekler öldürdün.
Oysa ayýp gecenin yokluðuyla seviþtiði sancýydý dudaðýmda Islattým ve öldü Lâ. Sosyal Medyada Paylaşın:
Meryem Ateş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.