yenilmek yok derdim benim kitabýmda Konur’da kurþun yedim Karanfil’de saklandým yaralýyken haykýrdým Baþkent’in göbeðinde sloganlarla atýþtýðým da oldu çatýþtýðým da; ama böyle bir fahiþelik görmedim ömrümde!
fiþlendim gönül fikrinde iftiralara uðradým iþkencelerden geçti gönlüm yine de sustum bir kelimeyi bile çekemediler dilimden.
býçak yaralarý açýktýr bende silinmedi henüz kan izleri elimi yüreðime bastýrýp çoktan süpürdüm sokak sürtüklerini.
ne olur beni bana býrakýn! ne bir selam isterim ne de iki kelam dilenirim sizden, býktým iki yüzünüzden yýrtýklarýnýzý dikemiyorum artýk.
beni yüreklerden ayýramazsýnýz ki siz! kendinizi yersiniz bundan böyle kendinizle beslenirsiniz; sizin kalbiniz koca bir sýçandýr ne zaman doðursa birbirini yer fareleriniz.
ö.n
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖmerNazmi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.