ömrüm bir iplik gibi sarýlýrdý yaþam yumaðýna gündüz ve gece, benim bildiðim ne zaman inceldiði yerden kopsa bir düðüm atardý sevdiðim.
yeniden baðlanýrdým düþerdim yola.
bazen kelebek gibi daldan dala konardý düþlerim bazen de engerek gibi ezilmesini beklerdim baþýmýn.
biliyorum ne kadar sevildiysem o kadardýr yüreðim!
müjdeler olsun bütün sevdiklerime gözlerim de sözlerim de oynaþmýyor artýk; yoruldum daðdan daða atlarken koþarken akþamdan sabaha seherde vuruldum ben.
isterse yaðmurlar yaðsýn saçlarýna veya kirpiklerin buz tutsun ülkende unutsun gözlerin beni sussun dilin…
sevgili hayat arkadaþým yalnýzlýðým yoldaþým benim iyi ki tanýdým seni soðuk gecelerde sarýl sýrtýma biliyorum terk etmezsin beni.
ö.n
Sosyal Medyada Paylaşın:
ÖmerNazmi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.