AŞK
Sevdayý da vurdular.soldurdular bir anda.
Caddeler bomboþ,sokaklar kan revan.
Çaðdaþ maskelerle örtüldü kadim aþklarýn sureti.
En derin hislerin en çýkmazýnda kaldý sevdalar.
Devrim þarkýlarýyla,hüzünlerde kaybolduk.
Siyah koydular adýna,beyaz dediler,
Sýnýflara ayýrýp,parçalara böldüler.
Meydanlarda yankýlanan çýðlýklar öksüz kaldý.
Umutlar biçare,çareler umutsuz,
Gözler hep yaþlý,gönüller mutsuz.
Ýnsanoðlu bir basamaðýn eþiðinde,
Öyle soðuk,öylesi ruhsuz.
Bir azap gezmekte her yerleri süzerek.
En yaþlý gözleri,en gamlý yürekleri üzerek.
Baþým yükselirdi belki,bulutlara bile deyerdi,
Önünde diz çökerdi beþer,baþý boynu eyerdi.
Bir gülüþün,bir öpüþün bir hayata deyerdi.
Arayýþlarým karanlýða sarkmakta,
Korkarým yine yoksun,
Bir gölge gibi peþindeyim aþk,
Bana bu kadar mý çoksun?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Zekeriya Terzioğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.