Ne zaman yaðmur yaðsa bu þehre Ýçimde üþüyorsun Ve düþüyorsun gözümden küskün bir çocuk gibi Yüzünün hüznü dolanýyor ayaklarýma Her gece Ayný saatte Ayný düþ bozumunda vuruluyorum. Sen bilmiyorsun.
Pandomim der rejisör...
Ben monolog Yaðmurun duruluðu Ve Kopacak kýyametler için tehlikeli bir diþiyim. Bütün yazdýklarým Çocukluðumdan kalan eksik yanlarýmdýr Görün ve alkýþlayýn. Bütün yazýlanlar labirentidir düþüncelerimin Gözlerinizi aralamanýz yeterli.
Vivaldi’nin keman sesleri kulaklarýmý sýzlatýrken Mimiklerini öldür dedi rejisör Ve tüm bildiklerini unut Yeni bir sahnenin baþlangýcýndasýn Çocukluk rüyâlarýn aþklarýnýn katilidir Bu yüzden çabuk unut.
Suflör! Dudaklarýnýn arasýndan çýkan O kýsýk sesli cümlelerinin içine sakla beni Hatýrlatma! Bende seninle Sahne arkasý unutulan repliklerin içinde boðulayým.
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Meryem Ateş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.