Keþke bir toz bulutu olsaydým!
Sürüklenseydim kaybolup gidercesine,
Kaybolsaydým, bulunamasaydým hiçbir yerde...
Hiçbir duyum olmasaydý;
Görmeseydim, iþitmeseydim, koklamasaydým,
Dokunmasaydým… Tatmasaydým keþke...
Duygularým da olmasaydý;
Hiç sevinmeseydim...
Sevinemeseydim de sonunda üzülmeseydim.
Gülmeseydim de...
Gülerken aðlamak ne demekmiþ bilmeseydim.
Bilemeseydim, hiçbir þeye aklým ermeseydi...
Anlamasaydým keþke dünyanýn kahpe olduðunu...
Kahpelerin aslýnda namuslu;
Namuslu görünenlerin ise þerefsiz olduðunu...
Þeref’in isimden öteye gidemediðini, görmeseydim keþke...
Keþkeler de aðýzdan hiç çýkmasaydý;
Yapýlan ya da yapýlamayan þeyler piþmanlýk olarak kalmasaydý…
Kalanlar, gidenler, ayrýlanlar ve de ayrýlýklar olmasaydý…
Biz de olmasaydýk keþke, dünya da olmasaydý…
Erkan Gerenlik
12.11.2010
20:37
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.