usumun labirentlerinde estiren yaban yeller durmayýn savurun / sararan yapraklarýmý tuzla buz edin hatýralarý içime içime akýtýn kanayan göz pýnarlarýmý
hep ayný manzara gözlerimde sislerin içinden süzülüp gelen tenha kýyýlarýmýn en yüksek tepesinde alaca yeþilliðin içinde aðlayan erik aðacýnýn gövdesine sýðýnan küçük kýz oturmuþ yere, çýrpý bacaklarýnýn üzerinde dirsekleri avuç içlerinde solgun yanaklarý beklemede…
sarý saçlarýnda güneþin altýn tellerini yýkayan mahzun yüzünde, eskimeyen gülümseyiþinin ýþýltýsý bir yanýp bir sönen, nemli gözlerinde yýldýz parýltýsý
…..
ben hala býraktýðýn yerdeyim anne dallý budaklý o erik aðacýnýn altýnda ufukta ne bir ses ne de ýþýk bir baþýma korkuyorum
öpüp koklamaya kýyamadýðýn sarý çiçeðinin can sýzýyor hücrelerinden boynu bükük giderken teslim ettiðin emaneti sýrtýndan hançerleyen kim anne ! en büyük parçayý koparan kanýn(m) canýn(m) olan var ya yarým kalan yüreðimden oluk oluk kaný akýtan mahþere kadar dinmeyen sýzým iþte o ummadýðýn(m)
durma yetiþ! durgun göletlerimde boðuluyorum
bir bilsen daha neler ýþýðýndan feyz aldýklarým / yarenim dediklerim dost meclislerinde lime lime edip astýlar umutlarýmý pervanesi kýrýk rüzgar gülüne yýkýldým annem!
ya sevip gönül köþküme sakladýðým yârim elinin tersiyle itti keskin yarlardan çarpa çarpa sivri kayalýklara düþtüm üstüm baþým yýrtýk
artýk kulaklarýmda kirazdan küpeler kabarýk etekli sarý sutaþlý mavi elbisem de yok daðýnýk saçlarým dumaný siyah üþüyorum buralarda
zihnimin derinlerinde ki uðultular koþturan akbabalarýn çýðlýklarý demir pençeli atmacanýn gagasýnda yüreðim çýrpýna çýrpýna yokluðunda can tüketiyorum
hala býraktýðýn yerde erik aðacýnýn altýnda karanlýklardayým anne unuttun mu?
Tüm dostlarýmýn ve Edebiyat Defteri Ailesinin kurban bayramýný kutlar, hep birlikte nice bayramlar dilerim..sevgilerimle..
ayþe uçar 12 /11 / 2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
flycan57 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.