Bir çift kol düðmesi kadar yalnýzýz
Ve falaka sancýsý her adýmýmýz
Uzaklaþtýkça birbirimizden
Mecazi ölümler tabutuna uzanýyoruz
Hiç gitmediðimiz kadar uzak mutluluklarýn
Henüz yola düþmemiþ yolcularý
Tohumu topraða inmemiþ
Menekþe kokusuyuz, açmadan soluyoruz
Kasýrga uðramamýþken ince dala
Nefesini verse sevgi yüzümüze
Kökümüzden yýkýlýyoruz
Sonsuzluða ayarlý pusulamýz var
Yok oluþa koþuyoruz
Adem’den kalma harita elimizde
Hedefe bir adým kala
Biz kayboluyoruz
Ýnceden kýraðý çalmýþ ki kalbimizi
Acýdan ölme vakitlerinde
Ýnce ince sýzlýyoruz
Tuz basýlý yaralarýmýzý görmezden gelip
Porselen gülümsüyoruz
Ýrem bahçelerinde solup
Cehennemde yalýn ayak geziyoruz
Aþk can çekiþiyor, biz ölüyoruz
Öyle trajik ki toplumsal hikayemiz
Uyuþmuþ yürekler kendi soðuðunda
Kefenimizi ipek þal bellemiþiz
Eter kokuyor hayat
Öldüðümüzü fark etmiyoruz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.