Haber bültenlerinde geçmedi adým. Tarihin hiçbir devrinde, Resmedilmedim taþlara. Hiçbir yerde rastlamadým, Nüfus kaydýma rastlayanlara. Gözlerime güneþ deðdiðinden beri...Sahipsizdim. Adýmý rüzgar çaldýðýndan beri...Kimliksizdim.
Gövdemi kan tutunca; Ansýzýn bir gece vakti. Seni düþündüm baþýmý dikip dikip semâya. Denizleri yürüyerek geçtim. Güneþi doldurdum heybeme, Geceye sakladým kâmeri, Kimseler bilmiyordu oysa beni. Yitiktim sol yanýna kurulmuþ bir þehrin, En karanlýk sokaklarýnda. Yitiktim tarifsiz sancýlarýn, Baþ kaldýran eyvahlarýnda. Kanatsýz zamanlarýna, Þahit oldum turnalarýn. Her sabah týrnaðýný ben törpüledim, Etimi mahmuzluyan kartallarýn. Ve sen yoktun; Sahipsizdim... Bir yanda Kâbil diðer yanda ben. Adem’den beri kimliksizdim...
Göçebe bir yaþamýn, Gecekondu modasýnda, Þiirden bir saray yapmýþtým. Her odasýnda senin adýn, Öyle güzel,öyle muhteþem. Ne mýsralar kerpiçtendi, Ne kelimeler mermerden. Titriyordum,vehmine deðince çýrýlçýplak, Yýlanlarýn pususuna düþüyordum gece engereðinde. Boyun eðeceðimi sanýyordu Þahmeran, Oysa ben hep Anka kuþuna özeniyordum. Bin kere yansam da külümle yeniden doðuyordum. Ýþte böyle... Yalan deðil,göðsümde atan yaným, Yalan deðil kanýmda gezen adýn. Yüreðime sen düþtüðünden beri sahipsizdim. Nârýna gül diktiðimden beri kimliksizdim.
Gülen gözlerimin ardýna sýkýþtýr baharý, Topraðýn doðum sancýsýný duysun karýncalar. Bukalemunlarýn rengi deðiþsin bugün. Yeþilden bir elbiseyle gir düþüme, Tuvalinde yedi renk. Biliyorum bir gülüþün bir ömre denk. Çekilsin pervasýz kara bulut, Emziðine þeker çal bebeklerin, Ne olur bu gün kimse aðlamasýn. Ve mavi gömleðini giysin yeniden gök. Varsýn da menekþeler kokmasýn bugün, Ekmek yapmasýn taþ fýrýnýnda fýrýncý reis. Ýþte böyle, Fýrýncý reis öldüðünden beri sahipsizdim. Gece düþüme girdiðinden beri kimliksizdim.
Sayýsýný unuttum, Burkulan bileklerimin. Sayýsýný unuttum tuttuðum dileklerimin. Dua olup düþtüm dile, Korkmadým sevmekten seni, Vurgun olan nasýl korkar ki söyle Sahibim sen olmalýydýn,belki Ýlk keþfeden sen beni... Dokunan ilk sen olmalýydýn ince ve narin, Ýlk senin sesinle uyanmalýydý yýldýzlar, Ýlk sana esmeliydi rüzgar. Neylersin ki poyrazlar vurduðundan beri sahipsizdim. Sen bendeydin ama ben sende kimliksizdim.
Engin Badem
Sosyal Medyada Paylaşın:
ebadem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.