Allah’ýn verdiði özelliðini,
Þekilden þekile çizmesen n’olur…
Ýçindeki masum güzelliðini
Kötü huylar ile bozmasan n’olur…
Ýnsan yaratýldýn, insanca kalsan,
Doðruluk yolunun tadýný alsan,
Zalimliði tutup, yerlere çalsan,
Bir gün de mazlumu ezmesen n’olur…
Çok mu zordur sanki özüne dönmek,
Mevlâ’ya verdiðin sözüne dönmek,
Yunus yüreðinin közüne dönmek;
Sevgiye bin kuyu kazmasan n’olur…
Ettiðin bin zulmün kime ne kârý,
Bir düþün kaç kulu aðlattýn zârý,
Üç günlük hükmünle hak etme nârý,
Kendi fermanýný yazmasan n’olur…
Hakîkat nerede birazcýk düþün,
Dünya nimetini almýþsýn peþin,
Topraða girince zor olur iþin,
Karýncayý dahi üzmesen n’olur…
Vay yanlýþa dalan nice kullara,
Nemrut’un iziyle çýkma yollara
Türlü belirti var baksan dallara
Gözünü kör edip büzmesen n’olur…
Ölümden kaçýþ yok, yaný baþýnda,
Nerde ne zamandýr, hangi yaþýnda,
Birgün adýn yazar mezar taþýnda;
Nefsine kul olup, azmasan n’olur…
24 Ekim 2010
Mustafa USTA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.