Þu gönül postumu nereye sersem,
Ýçerim alevde, yanar gezerim…
Bir kulun baþýna taþ deðmiþ görsem,
Acýya bürünür, kanar gezerim…
Sevda türküleri söyler dillerim
Kýrýktýr omuzdan, düþer ellerim
Çöle savruluyor sanki küllerim,
Mecnunum Leylamý anar gezerim…
Divane olarak yayýlmýþ ünüm,
Kaybolmuþ mazide, görünmez dünüm,
Karanlýk geceye bürünmüþ günüm,
Beynimi hüzüne banar gezerim…
Yetimin kolunu örten yen’imdir,
Firak eden bülbül sanki tenimdir,
Boranda gül açsa derdi benimdir,
Baþýma kar yaðar, donar gezerim…
Biterse dertlerim, o an ben bittim,
Ya ruhum kayýptýr, ya öldüm gittim,
Ya vicdansýz oldum, zulümle yittim;
Kendime kahreder, siner gezerim…
Kükrerim beklide bir arslan olur,
Mazlumun derdine, dermanlar bulur;
Zalimlere karþý kalemi alýr,
Heceyle sýrtýna biner gezerim…
Gönüllerde renk renk çiçek biterse,
Analar aðlamaz, kuþlar öterse,
Mevlâ ömür verir, bacam tüterse,
Nemrutun soyunu, yener gezerim…
25 Ekim 2010
Mustafa USTA
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.