SİYAH CEKETLİ ADAM

Benliðimin içinde dolanýrken duygular
Bir bilinmez diyara savruluyor uykular
Yolumun bittiði yer sanki garip bir handýr,
Sessizlik gergefinde bilinmez bir mekândýr
Bir aðacýn altýnda, ýssýz bir bank köþesi
O masum duruþuyla yalnýzlýðýn si mgesi
Geceyi sallýyorken yüreðime dolan gam
Ýki metre ilerde siyah ceketli adam;

Gözlerinde bir hüzün elindeyse kemaný
Naðmelere saklamýþ bu gizemli mekâný
En acý sitemlere yüklüyorken kifayet
Dökülüyor gözünden gönlündeki asalet
Titretirken bu adam kemanýn tellerini,
Gözlerden saklýyordu titreyen ellerini
Baþucunda kemaný, dertlerine teselli
Ne kadar çok sustuðu yorgun gözlerden belli
Belki eski bir aþkýn, külünü taþýyordu
Belki de kemanýyla kendince yaþýyordu
Belki çok kýrýlmýþtý, yorgundu, incinmiþti
Belki yaðan yaðmurlar gözlerinde dinmiþti
Belki bir melodide arýyordu hayatý
Belki ak saçý gibi tarýyordu hayatý…

Damlayan her naðmede dizlerim çöküyordu
Gökyüzünün gizemi yaðmurlar döküyordu
Gönlüm sanki bir hoþtu, uzakta hengâmeler
Derinden iþliyorken bu tütsülü naðmeler

Son kez baktým kemana ayrýlýrken banktan ben,
Yüreðimde bir naðme inliyordu derinden…

Sosyal Medyada Paylaşın: