Bir balýk olsam da deryaya aksam;
Olta takýp gelirsin. Sýkýyorsun sen!
Tutup hangi taþýn altýna baksam;
Elle koymuþ gibi çýkýyorsun sen…
Kalem dinlemiyor emirlerimi.
Hep senden yazýyor dur desem de ben.
Rehine mi aldýn þiirlerimi?
Virgülünde sen var, noktasýnda sen…
Yüklendin daima elemlerime;
Patladý yüreðim, dar geldi beden.
Mürekkep mi oldun kalemlerime?
Yaz deyince benden damlýyorsun sen…
Sarayýmda dertler yaparken düðün,
Ýçtiðim her hüznün mezesinde sen.
Sayfama dökülen her bir dörtlüðün,
Dizesinde sen var, hecesinde sen…
Ýlenemem sana aþka saygýmdan.
Çok aðýr konuþmaz bu dil bu beden.
Neyin varsa al çýk bilinçaltýmdan.
Þehvetimde sensin, nefretimde sen…
Her i mge bir hançer yürek yaralar.
Çare bende deðil, saramam zaten.
Senden buyruk alýr sanki mýsralar;
Uyaðýnda sen var, duraðýnda sen…
Karþýlýksýz kalan her bir hamlenin
Formülünde sen var, denkleminde sen.
Aðzýmdan her çýkan ezik cümlenin,
Öznesinde sen var, yükleminde sen…
Süleyman Göktekin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.