O gelse, aþkýn Eylül halinde, ihaneti koyup gelse, belki de, kuytuda köþede, ayrýlýðýn liman kentinde, daha önce hiç sevilmemiþ, baþka denizlerin koynuna girmemiþ, terk edilmemiþ, deniz aþýrý ülkelerin ak çarþaf denizlerinde, bir çýrpýda tutuþturulup, yakýlasý gemileri kalmýþtýr. canan! iþte o vakit, ihtimaldir sevmek sadece.
güneþi,ayý, koyup bir kenarýna, kavisler çizerek kayan yýldýzlarý, çekip gök göðsünden, çöktüðünde karanlýk denizlerin dibine, o vakit, ayýpsýz utanmadan, gözlerinin karasýný geceye sývayýp, körü körüne sevebilmek için, çok uzaklara git... deniz aþýrý ülkelerin sahil kasabalarýnda, eskit kendini, vuslatý düþle, saçlarýný ör, kýrmýzý elbiseni giy, ve bekle, son bir gemi kalacak geriye.
// Onu býrakýp gidemediðimden, çok uzaklarda bir yerlerde... evet, bir liman kentinde, onun orda olduðunu bilerek, özlemek istiyorum... Bana geri dönme ihtimali olmaksýzýn sevmek, sevmek ve sevmek. Her gece inip açýk denizlere, ne kadar gemi varsa yakarak, bile bile vuslatý sonsuza erteliyorum. Sen, canan dediðim kadýn.... Kýrmýzý elbisenle, o kasabanýn sahilinde ömrünün sonuna dek, eski eskiye bildiðin kadar ve bekle. Bir gece kýrýk dökük bir sandal uðrar belki kentine. Sosyal Medyada Paylaşın:
FikrimeAL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.