SAHRA - 3

’Ah Sahra umudunu rüzgar çalmýþ kadýn’

-UMUT-

Ah Sahra, gözyaþlarý gülü kurutmuþ kadýn
Nerelerden geldin sen, nereye gidiyorsun?
Yüreðine çöl düþüp aþký unutmuþ kadýn
Nerelerde tükenip nerede bitiyorsun?

Ýnsanlardan uzakta çekilirsin kuytuya
Dudaðýný ýsýrýp aðlýyorsun kendince
Masal diyarlarýnda dalýnca bir uykuya
Hayalini umuda baðlýyorsun kendince

Gecenin sükûtunu masum gözlerin bozar
Dualar birer birer yükselir avucundan
Bulutlara deðince daðýlýrmýþ birden kar
Tomurcuklar dökülür gözlerinin ucundan

Alevler söndüðünde yerde toplanmýþ küller
Bir fýrtýna çýkýnca savrulurmuþ ansýzýn
Mevsimsiz açarmýþ hep baharý veren güller
Zamaný unutturmuþ yüreðindeki sýzýn

Bulutlarýn gözünden dökülürken ayrýlýk
Kuruluktan çatlarmýþ tuz düþmüþ dudaklarýn
Gecenin esareti okþarken ýlýk ýlýk
Rüzgârýn vuruþuyla kýzarýr yanaklarýn

Umudunu kaybetme doðar yeniden þafak
Elbet günü gelince gözyaþlarýn da kurur
Sahra, baþýný kaldýr gökyüzüne bir kez bak
Yýldýzlarýn üstünde yine bir yýldýz durur

Sosyal Medyada Paylaşın: