HAYAT GÜNCESİ

kendini bildiðin zaman, anlýyorsun dünya kaç bucak…
yorgun, baþýný dayadýðýn düþ
her þey uzak
ve uzaktadýr kýrýk yanýný onaracak
arkada býrakýlan zamanda tükenir ses
býrakýp gidenin tozlu tasvirinde donuk kalan duruþ

zaman zaman uç veren sevinç ýþýðý
ve gülüþe açýlan dudaklarda
çiçek gibi soluþlar
amansýz bir boþlukta uçar
anlamsýz ruh

geleceðin günlerinde
karþýnda, bilmediðin bir düþman
cüssesini /acýmasýzlýðýný unutmaya her an gebe
var sayýp / içinde koþturup durulan zaman

sakin atýlan kulaçlarýn
þizofren yankýsýnda
hayatta kalma çabalarý canhýraþ!


yüzüne yüzüne çarpan, katýksýz gerçeðin tokadý
karþý karþýya gelene dek
olmazda bölünüp, çarpmaya çalýþýlan
soyut, kýsacýk boyut

taþta derdini yontan heykeltraþýn
anlatmak istediði nedir tam olarak?

/yalnýzlýklarýn umarsýzlýðýnda
kalabalýklarýn ýssýzlýðýnda býrakan
içinde devinimsiz, dilsiz kalan notalar…/

çekilir perdeler
“her yer karanlýk/ pür nur o mevki”
yaþanýlmýþ ve yaþanamamýþlýklarý
bir daha yaþamayý olanaksýz kýlan zaman hayat…


Hâdiye Kaptan


c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir

Sosyal Medyada Paylaşın: