SANDIK LEKESİ

adýný teslim alýrken dilim
kalbime karabasan bir örtü olacaðýný bilemezdi/m

korunaklý dünyamýn kýrýlan kapýsýndan
buz gibi kuzey rüzgârlarýnýn kucaðýnda buldum kendimi
kaygan gecede tutunamayýp, bulandýðým siyahlýktan
aðýr, koyu bir karanlýk sarýlmýþtý boynuma
bir fýrça darbesiyle, çiçek kokularýndan uzak
tuvalde deðiþti kaldý manzara

duygu kýrýntýsý büyüdükçe büyümüþtü içimde
kýrpýlmýþ uykularý soluyorken odam
akýl oynamýyordu yerinden

kendime tarifsizdim
tam huzura erecekken kalbim
kendi elleriyle
alevi tutmak için çabalýyordu

sen nerden çýktýn da ansýzýn
ben takýlýp ýslýðýnýn sesine
ayaklarým yola boyun eðip
göre göre yüz vurdum sonbahar/ýn yüzüne

siyah gözlerinden dökülen ateþten korkmuyorum artýk
arkanda tutuþan yeþil, çoktan bozkýra döndü
lâkin, görmesem de
hep bileceðim, geçmeyen bir sandýk lekesi býraktýn sen ömrüme…



Hâdiye Kaptan

(c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir



Sosyal Medyada Paylaşın: