Þair doðmadým, Düþtüm bir aþka, Uyandý bende biraz þiire alâka. Dilime dolandý üç beþ uyaklý söz. Þaire çýktý adým. Þairlik benim neyime.
Ýçi boþ, dýþý altýn yaldýz, Ýki laf geveledim yalnýz. Ne okkalý þiir dediler, Ne yalan söyleyeyim, Bir zaman çok mesut oldu, Kendini þair zanneden bu akýlsýz!
Bazý geceler yýldýzlar gibi parladý, Zihnimde insan gibi diri, Ýnsan gibi ileri bin bir fikir. Çatlayýnca baþým, Daðýlmasýn diye gönlüme koydum. Ne bilirdim yüreðin, O kadar zayýf olduðunu! Tutamadým…
Halis yaðmur damlasý gibi, Tertemiz hislerdi, Arttýkça arttý kýpýrdak sular, Sýðmayýp yataðýna, Bir göz aradý kaynamaya. Sýzladý bir an gönlüm, Aðzýma geldi özüm, Bilemedim tutmanýn ilmini, Taþmasýn diye, Týkaç yaptým dilimi… Ne bilirdim ok yayda, Söz aðýzda durmazmýþ. Taþtý duygular. Sýzarken bal tadý býraktý dudaklarýmda, Sanýp bir derde þifa, Demiþtim ki iþte bu þiir. Ne kadar banal diye, Þairliðime de þiirime de küfrettiler.
Þair doðmadým ki ben, Þairlik neyime! Þiir okumadým ki ben, Þiir dediysem kime ne?
____________ _________
Sosyal Medyada Paylaşın:
NecipZeybek Çöreotu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.