K I L I F

seni bilmem, bilemem, sevdin mi benim gibi
ben, hep çok âþýktým sana gördüm göreli
bakýþýyorduk
iki lâfýn belini yeni kýrmýþken henüz
vakit tamam diyordu zalim zaman
gelip çatmýþtý ayrýlýk vakti

yeminler ediyordum
haykýrýyordum yeniden geleceðimi
sen susuyor, dinliyordun

sonra, bir yerlerden imbatýn sesi gürledi
kesti sesimi
bir þair ölmüþtü
aksi bir ihtiyar diyorlardý
belki sevilmemiþti yeterince, ama bir candý, yitmiþti
ve arkasýndan bir dostun ölüm haberi geldi

/ben kim dim ki, geleceðe kýlýf biçecek?/

güneþ ufkun dýþýndaydý
bulanýk akýyordu billûr su þimdi
aç toprak, aðzýný açmýþ bekliyordu
us’ta bir deðirmen taþý dönüp duruyordu…

sabâ çýnlýyordu her yer
gözleri karanlýkta iki kiþiydiler
yaþamý paylaþan iki yürek
birinin hiç açýlmadý
birisinin ateþteydi gözbebekleri

yýkým baþlamýþtý arkada kalanda
baþtan ayaða dek sürecekti artýk
tâ ki harâbeye dönene dek
boþluðun kucaðýnda sallayacaktý onu zamanýn eli

kaldýðý yerden/yeniden baþlamak hevesinde kördü duyular
yaþam telâþý olmayan
uzak, yabancý bir duruþu var dünyanýn
zamanýn soluðu, hep serin artýk...

umduðunu deðil, bulduðuna râzý olunacak misâfirlik bu yaþam
yol üstü, çarçabuk karnýný doyuracaðýn bir han
ne çýkarsa bahtýna

/ben kim dim ki, geleceðe kýlýf biçecek?/

soluk aldýðým müddetçe
hep sürecek sana susuzluðum
kýsmetse, Tanrý izin verirse görüþeceðiz Ýstanbul’um!...


Hâdiye Kaptan

c) Bu þiirin her türlü telif hakký þairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir



Sosyal Medyada Paylaşın: