Cep telefonu yoktu, efemli mikrofonla,
Radyodan ulaþýrdý sana iletilerim.
Utanarak sökerken þafak kýzýl bir tonla;
“Veda” ile biterdi, þiir dinletilerim.
Baban seni korumak için tetikçi tuttu.
Onun için nadirdi senle görüþmelerim.
Bende izler býraktý o heyecan o korku
Aklýma ziyan namlu ucu seviþmelerim.
Seni bilmem ama benim gönlüm elemde.
Ýnan bundan kadere hep sitem ediþlerim.
Unuttum onu deyip, roller yapýp gülsem de
Ýçin için aðlatýr beni, iç çekiþlerim.
Sen içimde kývýlcým, bir üflesen yanarým.
Seninde gözlerine hayalim vuruyor mu?
Hasretinden çökmüþken hala seni anarým.
Bilmiyorum yüzünde gamzeler duruyor mu?
Biri sana benzese afallarým, þaþarým.
Titrerde birbirine dolaþýr bu ellerim.
Kaybederim kendimi, bil ki seni yaþarým.
Açýlamam kimseye durur yasa dillerim.
Ýkimizde evlendik yuvalar kurduk þimdi.
Adýný duysam bile çarpýyor yüreklerim.
Yaþandý bitti sevda sanki bir masal gibi.
Þimdi rüyamda görsem önümü iliklerim.
Süleyman Göktekin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.