bu günde diðerlerinden farksýz herhangi bir gün iþte
gene buradayým, yanýmda olmaný hayal ettiðim parkta
sana bahsettiðim çýnar aðacýna yaslamýþým sýrtýmý da
gözlerim uzaklara, çok uzaklara geleceðin yöne dalmýþ gibi...
öylesine...
kim bilir ne hayaller geçiyordu aklýmdan da
bu hüzün bulutlu tebessümler yerleþti yüzüme…
zihnim yerdeki safran rengi yapraða odaklanmýþken
sýrtýma bu sürünüp geçen de kim..? demeye kalmadý
baktým, baþýný koltuk altýma dayamaya çalýþan bir kedi
dokunmuyorum…o da tek baþýna bu parkta
kendi iç güdülerince her canlýdan þefkat bekliyor belli ki...
//...biraz ileride el ele tutuþmuþ bir çift oturuyor
bana biraz abes gelse de, sarmaþ dolaþ olmalarý
onlar hayatlarýndan oldukça memnun görünüyor…//
güz kýzýlýna boyanan güneþ batmak üzere
evin yolunu tutmamýn zamaný da geldi ya
hani belki gelirsin diye beklese miydim biraz daha
gene o çýnar aðacýnýn gölgesinde, elimdeki umut deðneðiyle
þekiller çiziyorum topraða, her biri sen olup birden çoðalýyor
iþte gelmiþsin yaný baþýmdasýn, beklediðime deðdi diyorum içimden
nasýl fark etmemiþim, elin de omzumdaymýþ meðer…
etraf birden aydýnlanýyor ama gözlerim...?
gözlerime neler oluyor, kýzgýn yað dökülmüþ sanki
cayýr cayýr yanýyor ya, aslýnda gözlerim mi yanan
yoksa yüreðim mi? burasýný ayýrt edemiyorum inan
peki ya boðazým, sanki idam sehpasýndayým
urgan geçmiþ gibi boðazýma, düðümler nefes almama engel
burnumun direðindeki sýzý da neyin nesi...
ürperiyorum...
oysa ben seni hiç özlemedim ki...
ben...seni... hiç... özlemedim...
Hatice AK
20.10.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.