Ay Tutulması

Hey Denizli,
Duydum ki meþhurmuþ:
Kýzýn, tozun bir de horozun.
Dinledim dün sabah,
Ötmüþtü seninki uzuun uzun.

Havamda mý deðildim,
Rüzgâr mý esmemiþti,
Yoksa gördüðüm kýzlar,
Beni mi kesmemiþti!
Suyu kurnadan içermiþ keçinin uyuzu,
Yutmamýþtý keçiniz henüz o meþhur tozu...

Ne oldu,nereden çýktý, bilmem,
Bir aydý,
Ve akýyordu,
Basmýyordu dans ediyordu ayaklarý.
Kamaþan gözlerim,
Aval aval ay kýza bakýyordu.
Gelincik tarlasýna dönerek yanaklar,
Yýkanarak kiraz gibi etli dudaklar,
Yörüngesine davet etti.

Boyu, boyumca,
Uzun saçlarý savrulup tenimi yalayýnca,
Bir güzel koktu, bir güzel koktu...
Sarhoþtum artýk ben,
Güneþ neyime,
Gönlümde baþka bir ýþýða yer yoktu,
Mühürleyerek gözlerimi,
Yörüngemde dönmeye devam et, dedi.

Avuçlarým,
Tatlý bir tebessümü tuttu,
Ve ufacýk, pamuk pamuktu
Sýcak eli......
Yoktu bu güzelliðin emsali,
Her þey tastamam,
Yemem için soyulmuþ þeftali!

Lakin put gibi dondum,
Çünkü çook uzaktan bir göz bakýyordu,
Söz yoktu aramýzda,
Yoktu ayýp, günah ya da yasak...
Fakat hani güven vardý,
Bizde karþýlýklý kat kat...
Hani vefa vardý,
Hani bizde sadakat...
Baðladý ki dilimi,
Kül yutmuþ Denizli horozu misali,
Çýkmadý ay kýza bir daha gýkým.
Senin istediðin oyunmuþ,
Asýl oyun bendeydi,
Var yoluna devam et, dedi.

Dolunay’ýn yüreði gibi,
Kaynýyordu Denizli deli deli.
Çapkýn kaynýyordu çevresi,
Denizli’nin kaynadýðý gibi...
Alýp Dolunay gözlerini,
Baþý dönmüþ þehvetten birinden ,
Koyuyordu sarhoþ olmuþ bu nefis etten birine.
Battý gitti ben dokunmadan Dolunay, o gün.

Ana duygu:
Sadakat ve güven duygularý ne kolay oluþturulacak, ne de kolay yitirilecek duygulardandýr. Bir anlýk zevke kurban edilmemelidir.

Sosyal Medyada Paylaşın: